Nie ma rzeczy uniwersalnych.

Koniec czerwca, Tatry, na północnych stokach zalega jeszcze śnieg, rano lało jak z cebra, potem słońce grzało jak na Saharze.


Prognoza pogody sprawdzona o 3 nad ranem informowała, że można się spodziewać deszczu konwekcyjnego, zachmurzenia i temperatury w granicach +15°C.
Rzeczywistość była trochę inna - od Nowego Targu było oberwanie chmury, więc w ruch poszła lekka kurtka membranowa. Niestety temperatura powietrza i wilgotność nie są sprzymierzeńcem membran, odrobina ruchu w takich warunkach powoduje efekt sauny.
Żeby tego uniknąć zdecydowałem się na szybką zmianę garderoby, założyłem DriClime, który wziąłem jako "najbardziej uniwersalną rzecz w plecaku". Ten windshirt zastępuje lekki polar, zapewnia ochronę przed wiatrem, chroni przed lekkim deszczem, nie pozwala się przegrzać na podejściu - to wszystko prawda, ale raczej zimą. Niestety wyższa temperatura i podszewka, w która wyposażona jest kurtka nie są dobrym połączeniem.
Nawet nie wiecie jak bardzo brakowało mi wtedy lekkiej wiatrówki z Pertexu! Założona na koszulkę spokojnie radzi sobie z wilgocią generowaną od środka jak i tą, która atakuje z zewnątrz. Sytuację uratowało to, że przestało padać. Resztę drogi do Murowańca pokonałem po ludzku, tylko w koszulce.

Wiedząc, że możemy trafić na śnieg, zabrałem złom żelazny w postaci czekana i raków.
A, że raki mam półautomatyczne, w plecaku wylądowały również buty, do których mogę je podpiąć. Dlaczego w plecaku? Bo parokrotnie miałem okazję się przekonać, że szlaki w Tatrach są przygotowane dla turystów i spacerowiczów i w stosunkowo twardych butach podejście zakrawa o masochizm. Jako buty podejściowe świetnie sprawdzają się lekkie śmigodasy np. Salomon Symbio (mam wersję poprzednią).

Raków w końcu nie użyłem, przy takiej ilości śniegu wystarczył głęboki bieżnik i sztywność podeszwy plus asekuracja czekanem. Prawdopodobnie używając złożonego kijka trekkingowego, bez talerzyka podchodziłoby się podobnie, jednak czekan daje ciut więcej pewności i wygląda bardziej profesjonalnie ;)


To, co się sprawdziło idealnie, to opisywane wcześniej spodnie Terra, czapka Aero Cap oraz (o dziwo) Buff z merino Po części dobrze sprawowała się koszulka z długim rękawem ze Sportwool, sam materiał jest idealny na taką pogodę, krój rękawów pozwala łatwo je podciągnąć, jednak zbyt szeroki dekolt przy lejącym się z nieba promieniowaniu oznacza spalony kark.
Nie sprawdziła się Driclime - użyta jedynie jako kurtka postojowa - jest po prostu za ciepła.


Taki stan rzeczy dał mi do myślenia.
Pierwszą sprawą, którą zamierzam zmienić, to powrót do przyzwyczajenia zabierania ze sobą wiatrówki nawet do opery :)
Drugi krok to znalezienie jakiejś letniej (!) koszulki z długim rękawem i stójką chroniącą kark. Zastanawiałem się nad użyciem jakiejś syntetycznej koszuli z kołnierzykiem, jednak w górach lepiej się czuję w odzieży typu technicznego, o bardziej dopasowanym kroju niż w czymś co ubieram na spacer do lasu.
Początkowo myślałem o zaryzykowaniu kupna koszulki z cienkiego merino, licząc na duży współczynnik ochrony przed UV i zapachem, jednak dotychczasowe doświadczenia z tym materiałem powstrzymują mnie przed tym zakupem.
Najprawdopodobniej pójdę w stronę koszulek z technologią Cocona, chociażby z Marmota, bo jednak jest to syntetyk, ale z dodatkowym, podobno trwałym wykończeniem antybakteryjnym.
Trzecia sprawa to rozwiązanie przyczepności lekkich butów podejściowych na śniegu. Miękka podeszwa, nawet z agresywnym bieżnikiem raczej nie daje dużej nadziei na pewne trzymanie się zalegającego śniegu, rozwiązaniem oczywistym są raki.
Gdybym zaopatrzył się w coś takiego miałbym problem z głowy i mógłbym zabierać się z 12-to litrowym plecakiem a nie 30-to.
A na koniec, niczym parasolka na drinku lub wisienka na torcie, sprzęt który ot tak dawna chodzi mi po głowie, że nie widzę wyjścia i będę musiał go jakoś zdobyć.
Ultralekkie kije o minimalnej długości po złożeniu.

To jest plan zmian, jak szybko nastąpi jego realizacja - czas i budżet pokaże.
Na razie w pracy sezon, za oknem skwar, więc ograniczam wyjazdy - zwłaszcza w Tatry.
Nie lubię być deptany.

Zdjęcia mojej skromnej osoby zapożyczone z kolekcji traszana i jagulara